Celem artykułu jest przedstawienie przydatności teorii reprezentacji społecznych jako bazy teoretycznej i metodologicznej w badaniach dyskursu publicznego. Teoria ta, sformułowana przez francuskiego psychologa Serge’a Moscoviciego, oferuje nowe podejście do badania: w jaki sposób media i społeczności/grupy społeczne konstruują rozumienie ważnych dla nich kwestii. Analiza dyskursu publicznego prowadzona w ramach tej teorii bazuje na obserwacji, za pomocą jakich środków językowych dokonywane są procesy zakotwiczania (nazywanie, zakotwiczanie emocjonalne, zakotwiczanie tematyczne, zakotwiczanie metaforyczne, zakotwiczanie poprzez podstawowe antynomie) i obiektyfikacji (obiektyfikacja emocjonalna, personifikacja), będące podstawowymi mechanizmami komunikacyjnymi wytwarzającymi reprezentacje społeczne. Podkreślona zostanie rola języka jako nośnika reprezentacji społecznych. W artykule omówione zostaną także inne – pozajęzykowe – nośniki reprezentacji społecznych, które decydują o całościowym oglądzie dyskursywnej rzeczywistości społecznej. Reprezentacje społeczne można traktować jako narzędzie opisu i rozumienia rzeczywistości.