Celem niniejszego artykułu jest opisanie sytuacji językowej na Zaolziu (czeskiej części Śląska Cieszyńskiego), obszaru położonego na pograniczu polsko-czeskim. Dla współczesnej sytuacji językowej Zaolzia charakterystyczna jest wielojęzyczność i wielokulturowość zarówno na poziomie jednostki, jak i wspólnoty. Zaolzie jest obecnie ośrodkiem polskiej mniejszości narodowej w Czechach. Sytuacja społeczno-polityczna w państwie pozwala na rozwijanie polskiej działalności kulturalno-oświatowej, wydawanie polskiej prasy, emitowanie audycji w czeskim radiu i telewizji itp. Praca omawia teoretyczne aspekty dwujęzyczności na terenie Zaolzia, w szczególności warunki wprowadzania dwujęzycznego oznakowania w przestrzeni publicznej. Autorzy opisują obecną sytuację językową, uwarunkowania prawne i rozwiązania legislacyjne dotyczące używania języka polskiego w miejscach publicznych w ujęciu teoretycznym i praktycznym. W Czechach obowiązują cztery główne dokumenty, które zapewniają prawa mniejszościom narodowościowym i etnicznym: Karta Podstawowych Praw i Wolności, ustawa o prawach mniejszości narodowych, ustawa o gminach i jednostkach administracyjnych oraz Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych. Przedstawiony zostanie proces wprowadzania dwujęzycznego nazewnictwa w języku polskim w miejscach publicznych (urzędy, instytucje, dworce i przystanki kolejowe, znaki drogowe, nazwy ulic, placów itp.) oraz jego praktyczna realizacja. Autorzy zilustrują również niektóre ciekawe zjawiska przykładami z lokalnych mediów oraz wykorzystując własną dokumentację fotograficzną.
Šis kūrinys yra platinamas pagal Kūrybinių bendrijų Priskyrimas 4.0 tarptautinę licenciją.