Między naturą a kulturą: analiza strukturalna mitu C. Lévi-Straussa w świetle współczesnej semiotyki
Przedmiotem artykułu jest ukazanie wpływu badań C. Lévi-Straussa z zakresu antropologii kulturowej na założenia i pojęcia semiotyki. Semiotyczne badania empiryczne nad systemami znaków funkcjonujących w archaicznych kulturach ludzkich prowadzone są na gruncie analiz strukturalnych i dotyczą m.in. różnych kultur i społeczeństw zróżnicowanych w czasie i przestrzeni. Dlatego zarówno więziotwórcza rola mitu w życiu społecznym, jak i jego integracyjne funkcje w organizowaniu świadomości jednostki mają zasadniczy wpływ modelujący na systemy semiotyczne. Według poglądów Lévi-Straussa istnieje pewna regularność zachowań stanowiąca mechanizm komunikacji symbolicznej człowieka, która jest rozwinięciem wypracowanych pierwotnie przez lingwistykę strukturalną i semiologię – teorii znaków. Teorie Lévi-Straussa polegają na odkrywaniu zbiorowej nieświadomości umysłu ludzkiego, poświęcone są nieuświadomionej naturze zjawisk kulturowych i skierowane na poszukiwanie uniwersalnych zasad myślenia, właściwych dla wszystkich umysłów ludzkich. Przedmiotem semiotyki jest zbiór systemów znakowych różnych kultur. Wszelki tekst kultury stanowi realizację określonego modelu świata, który odczytujemy zwykle za pomocą wielu kodów. System znaków mitu wiąże się z kosmologiczną koncepcją bytu, zachowującą cechy mityczno-poetyckiego poglądu na świat.