Klejnoty i odzież w świetle kobiecych testamentów szlacheckich z terenu Wielkopolski (XVII wiek)

Santrauka

W okresie staropolskim testamenty szlacheckie spisywano w celu przepisania majątku na rzecz spadkobierców. Widoczne były także relacje panujące w rodzinie. Testatorki często decydowały się na zapis ruchomości, wśród których znajdowały się m. in. klejnoty i odzież. Testamenty szlachcianek pokazują, że kobiety dysponowały ruchomościami na rzecz dzieci, wnuków, małżonków czy rodzeństwa. Wymieniane w aktach ostatniej woli klejnoty i odzież świadczyły także o ich pozycji majątkowej. Do najczęściej wymienianych klejnotów należą złote i srebrne: łańcuchy, perły, pierścienie, manele i zausznice. Wśród legowanej odzieży wierzchniej znajdowały się płaszcze, szuby, jupki, a z odzieży spodniej zapisywały sukienki, spódnice, alamody. W testamentach pojawiały się także nakrycia głowy, w tym różnego rodzaju czapki, rąbki i podwiki. Testatorki dysponowały również różnego rodzaju dodatkami do odzieży. Wymieniano pasy i paski, rękawy do sukni, fartuchy, bawełnice oraz guzy wykonane zwykle ze srebra lub pozłacane.