„… chroń mnie panie od pogardy, przed nienawiścią strzeż mnie boże”. Kiedy słowa wyrażają pogardę

Santrauka

Artykuł poświęcony jest pojęciu pogardy rozumianemu jako uczucie braku szacunku i niechęci oraz poczucia wyższości w stosunku do kogoś, w kierunku kogo skierowana jest nasza pogarda. Jest to emocja o charakterze społecznym, nakręcająca spiralę nienawiści. Pogarda zakłada wyższość nadawcy, który uważa się za kogoś lepszego niż osoba/ grupa osób, do której mówi. Retorykę pogardy traktuję jako element agresji werbalnej, która wyrażana bywa za pomocą różnych środków językowych. Tu chciałabym pokazać, jak słowa zmieniają swoje znaczenie, przez co zaczynają wyrażać pogardę i nienawiść do drugiego człowieka. Nawiązując do wskazanych przez Michała Głowińskiego wyznaczników mowy nienawiści (bezwzględność racji, uprzedmiotowienie „bohatera” wypowiedzi, dychotomia wartości, spiskowe widzenie rzeczywistości, arbitralność ocen oraz zdepersonifikowany nadawca), wskazuję, dlaczego używanie sformułowania ideologia LGBT jest właśnie takim nietycznym sposobem używania języka. Analizy językowe koncentrują się na wypowiedziach z dyskursu publicznego – zostały zaczerpnięte przede wszystkim z portali internetowych oraz mediów społecznościowych.