Staropolski dyskurs o sacrum i profanum w poradniku moralno-religijnym pt. „Tobiasz pobożny i gospodarz dozorny” (1647)
Artykuł poświęcony jest interpretacji dyskursu o sacrum i profanum w anonimowym poradniku moralno-religijnym pt. Tobiasz pobożny i gospodarz dozorny (1647). Analiza ludzkiej codzienności w jej podstawowych aspektach, konfrontowana przez autora z Biblią sprawia, że starodruk stanowi przykład przenikania się w życiu codziennym doby staropolskiej dwóch sfer istnienia – sacrum oraz profanum. Z tego względu podejmuję następujące zagadnienia: wyodrębnienie tych aspektów rzeczywistości, które przynależą do sfery sacrum oraz tych, które są właściwe sferze profanum. Charakteryzuję zjawisko perswazyjnej sakralizacji codzienności, którego istotą jest nadawanie sakralnej wartości niesakralnym aspektom bytu oraz omawiam obecne w tekście sposoby wchodzenia w relację ze świętością. Obecna w Tobiaszu pobożnym perswazja, która ugruntowana została w religijnym dyskursie ontologicznym, ma w zamierzeniu autora sakralizować sferę profanum.