Przedmiotem zainteresowania w artykule jest wskazanie sposobu rozwiązania wybranych problemów związanych z przygotowaniem do naukowego badania normy językowej. Do chwili obecnej językoznawcy nie dokonali bowiem próby opisania normy językowej zgodnie z jej definicją. Powinno się na nią spojrzeć jak na zjawisko społeczne i wykorzystać mieszane metody badawcze właściwe zarówno dla lingwistyki, jak i dla nauk społecznych. Należy wybrać odpowiednią grupę reprezentatywną współczesnych użytkowników języka polskiego, zgodnie z zasadami właściwymi dla typowych badań opinii publicznej. Konieczne są narzędzia ankietowe, umożliwiające stworzenie sytuacji przypominającej naturalną reakcję na formy błędne i poprawne. Aby określić poziom normy (np. formy wzorcowe, poprawne, dopuszczalne), trzeba wyznaczyć sposób interpretacji uzyskanych wyników (np. powyżej 85% odpowiedzi pozytywnych kwalifikuje wariant do normy wzorcowej, poniżej 65% – do form poza normą). W ten sposób uzyskano by wiarygodny obraz współczesnej normy językowej i powstałyby racjonalne podstawy opracowania normy skodyfikowanej. Istnieje bowiem silne oczekiwanie społeczne na wiarygodne źródło tego, w jaki sposób mówić i pisać po polsku. Istotne jest też stałe aktualizowanie wydawnictwa poprawnościowego, stąd wymóg umieszczenia go w Internecie, monitorowanie zmian uzusu i odnotowywanie tego.